بي سوادي يكي از مشكلات عمده ي اجتماعي است. توام بودن بي سوادي با فقر ، بيكاري ، مشكل بهداشتي و..... اجتناب ناپذير است. بي سوادي موجب محدود بودن اشتغال مي شود و بيشتر آنان از نظر اقتصادي وضعيت خوبي ندارند. توان كسب درآمد، و نيز توانايي آنها به مشاركت خلاق در فعاليت هاي اجتماعي محدود است. عدم اشتغال يا اشتغال محدود  آنها نيز ممكن است در ارتباط با سرمايه گذاري عمومي موجب هدر رفتن منابع مالي جامعه مي شود . همچنين موجب كاهش توانايي فرد در ترقي زندگي شخصي و حيات اعضاي خانواده مي شود بي سواد بزرگسال با روشها و برنامه هايي كه افراد با سواد براي حل مشكلات به كارمي بندند ،بيگانه اند. بي سوادي امري خود به خود دايمي و مشكلي است چرخشي در خانواده كه به نسل هاي بعد نيز انتقال مي يابد . از آنجا كه والدين بيسواد قادر به كمك به فرزندان خود در امر آموزشي نيستند و اغلب عادات ضعيفي در فراگيري دارند و رفتارهاي مشابهي نسبت به مسايل آموزشي فرزندان خود دارند . بيسوادي مشكلي كاملا شخصي است اما در واقع بر كل جامعه تاثير مي گذارد زيان كنوني بيسوادي و تداوم آن تا نسل هاي آينده موجب افت شديدي در منابع جامعه شده و توانايي جامعه را محدود مي كند.